Thursday, August 23, 2007

Οι εκλογές



Αχ, γλυκός Αύγουστος, οι βάρβαροι δεν έχουν γυρίσει ακόμα στην Αθήνα, στο μετρό έχει πάντα θέση, οι δρόμοι είναι άδειοι και τα ταξί πρόθυμα. Τουλάχιστον αυτό συνέβαινε μέχρι πριν από λίγες μέρες. Μέχρι που ανακοινώθηκαν οι εκλογές. Ξαφνικά όλα άρχισαν να τρέχουν. Τα κομματόσκυλα σπεύδουν στις βάσεις τους, κτίρια χαρακτηρισμένα δομικά ακατάλληλα μετατρέπονται σε εκλογικά κέντρα (βλ. μεγάλο εκλογικό κέντρο στη Σταδίου, στην πλατεία Κοραή), οι επικοινωνιολόγοι διακόπτουν τις διακοπές τους συντομότερα κι από τους δημόσιους υπάλληλους και φυσικά οι υποψήφιοι αρχίζουν να ονειρεύονται μεγαλεία.
Θα σας περιγράψω λοιπόν το σκηνικό που έζησε η φίλη μου η Κ επιστρέφοντας με το ΚΤΕΛ στις δώδεκα το βράδυ στην Αθήνα –επειδή απλά τελείωσε η άδειά της και όχι επειδή ενθουσιάστηκε με τις εκλογές.
Κάθεται, που λέτε, στο ΚΤΕΛ και σκεβρώνει, δύο μέτρα γυναίκα. Επικρατεί ησυχία, κάπου απόμακρα μόνο ακούγονται τα σκυλάδικα του οδηγού. Ξαφνικά χτυπάει το τηλέφωνο. Μια γυναίκα σαρανταφεύγα και λίγους μήνες παραπάνω, με βραχιόλια στα χέρια και τα πόδια, τύπου «ήμουν-κι-εγώ-παιδί-των-λουλουδιών», με αεράτη παντελόνα και φαρδιά -πλην σικ- πουκαμίσα σηκώνει το τηλέφωνο.
«Ναι;… Άντε! Πότε το έμαθες; Καλά και δεν το έμαθα εγώ; … Όχι, όχι, σε κλείνω! Πρέπει να μιλήσω με τον Λούλη και να οργανώσουμε το σχέδιο δράσης μου!»
Και να δεν χρειάστηκε πολύ για να καταλάβει η φίλη μου η Κ, παρ’ ότι η βαφή της έχει κάψει ολοσδιόλου τα εγκεφαλικά κύτταρα, επιβεβαιώνοντας πως δεν χρειάζεται να είσαι ξανθιά για να παθαίνεις βλάβη, πως η πρώην χίπισσα κατεβαίνει υποψήφια στις εκλογές. Ή αυτό ή ήταν η νέα κομμάντο της ελληνικής αστυνομίας.
Η κυρούλα πήρε διάφορα τηλέφωνα –ουρλιάζοντας από χαρά στις 12 το βράδυ!!!- για να μοιραστεί τον ενθουσιασμό της με γνωστούς και αγνώστους, για να καταλήξει να σταματήσει την ηχορρήπανση με την τελειωτική ατάκα στην κόρη της:
«Και μην αργήσεις σήμερα! Έχουμε αγώνα αύριο!»
Ναι, καλή μου. Εσύ και ο ΟΠΑΠ.

Το μόνο θέμα όμως είναι πως η Ελλάδα θα γεμίσει άχρηστες αφίσες –η τοιχοκόλληση των οποίων είναι παράνομη!- και φέιγ βολάν, θα καταστραφούν ένας θεός ξέρει πόσα δέντρα και θα βρομίσει η χώρα τόσο πολύ απ’ όσα πετάξουν την επομένη των εκλογών, που θα θέλει μήνες για να καθαρίσει. Και γιατί όλο αυτό;
Για να βγει είτε το ένα κόμμα είτε το άλλο. Αφού δεν έχει σημασία. Τι Γιάννη το λες, τι Γιαννάκη, δεν αλλάζει το πακέτο.
Εμείς μόνο θα συνεχίσουμε να έχουμε προβλήματα. Οι υπόλοιποι, χάσουν-κερδίσουν πάλι από εμάς θα τα τρώνε… Οπότε why bother?
Δημοκρατία είναι αυτό; Ολιγαρχία είναι. Και από τις χειρότερες μορφές της. Γιατί σήμερα παραμυθιαζόμαστε πως ζούμε στο ένα σύστημα, ενώ στηρίζουμε και υποστηρίζουμε το άλλο…

No comments: